Bij elke soort magic truffel kun je weer andere ervaringen hebben. De dosis, je stemming en de omgeving spelen daarbij een grote rol. Zelf heb ik in de loop van de tijd verschillende truffels geprobeerd, steeds met een pauze ertussen. Soms was het licht en vrolijk, soms diep en filosofisch. In dit verhaal deel ik mijn persoonlijke ervaringen. Natuurlijk is het voor iedereen anders, maar misschien helpt het je om een idee te krijgen van wat je kunt verwachten.
Eerste keer: mild en vrolijk met Psilocybe Mexicana
Ik weet nog goed hoe spannend het voelde om voor het eerst magic truffels te proberen. Ik had er veel over gelezen, maar toch bleef er een gezonde spanning: wat zou er gebeuren, hoe zou ik me voelen? Samen met een goede vriend besloot ik een rustige middag vrij te maken. We hadden wat kaarsen aangestoken, zachte muziek klaargezet en genoeg water en fruit binnen handbereik.
Mijn allereerste keer truffels deed ik met de Mexicana, een soort die vaak wordt aangeraden voor beginners. Ik had de truffels verwerkt in thee, omdat ik had gehoord dat dit de smaak wat milder maakt en de werking sneller merkbaar kan zijn.
Na een half uur begon het zachtjes: de kamer leek lichter, kleuren werden dieper en ik kreeg een vrolijke, speelse energie. Het was niet overweldigend, meer alsof ik op een ontspannen golf werd meegenomen. We hadden de film The Flash opgezet en konden niet stoppen met lachen om de kleinste details. Het voelde veilig, luchtig en nieuwsgierig, precies wat ik hoopte van mijn eerste keer.
Filosoferen met Tampanensis
Een paar maanden later besloot ik de Tampanensis te proberen, een soort die vaak de bijnaam “filosofische truffel” krijgt. Dit keer at ik ze gewoon rauw, langzaam kauwend zodat de werking goed op gang kon komen. De smaak was aards en een beetje nootachtig, maar best te doen als je er rustig de tijd voor neemt.
Na een half uurtje merkte ik dat de wereld om me heen veranderde. Niet op een heftige manier, maar subtiel. De kamer leek dieper, stiller, bijna alsof er ruimte vrij kwam om te denken. In plaats van lachen of druk praten, voelde ik een zachte uitnodiging om naar binnen te keren.
We spraken af en toe, maar vaak zaten we gewoon in stilte. Toch voelde het niet leeg of ongemakkelijk. Het was juist een stille verbondenheid, alsof woorden even niet nodig waren. Muziek klonk dieper en voller, maar vaak zette ik hem weer uit omdat de stilte net zo krachtig was.
Wat ik van die avond vooral meeneem, is het gevoel dat Tampanensis je niet per se meeneemt op een visuele reis, maar meer naar binnen laat kijken. Alsof er deuren open gingen naar plekken in mijn hoofd en hart waar ik normaal niet zo makkelijk bij kom. Na afloop voelde ik me lichter, alsof ik iets had losgelaten, en tegelijk met een helderder beeld van mezelf.
Een intensere reis met Atlantis
Samen met een vriend besloten we de Atlantis-truffels te proberen. We hadden ze door een pizza verwerkt, zodat de smaak niet te overheersend was. Na een klein uurtje merkten we dat de eerste golven langzaam binnenkwamen. We keken elkaar aan en begonnen te lachen, zonder precies te weten waarom. Alles voelde lichter en losser.
Langzaam veranderde de kamer. Het tapijt begon subtiel te bewegen, alsof de patronen vloeibaar waren. De muren leken dieper, bijna alsof er ruimte achter zat. Toen de muziek aanging, was het alsof elke toon door ons hele lichaam trilde. Ik sloot even mijn ogen en zag vormen en kleuren die in elkaar overvloeiden, net alsof ik naar een levende schildering keek.
Mijn vriend zei dat hij zich opeens heel verbonden voelde met de wereld. En ik herkende dat. Het was alsof er geen grens meer was tussen ‘ik’ en ‘alles om ons heen’. We praatten urenlang, soms over serieuze dingen, soms over onzin, maar alles voelde betekenisvol.
Op een gegeven moment gingen we even naar buiten. De lucht leek dieper blauw, de bomen bewogen zachtjes in een ritme dat perfect aansloot bij onze stemming. Zelfs de stilte voelde vol en levend.
Wat ik vooral meeneem uit die ervaring met Atlantis, is het warme gevoel van samen zijn. Niet alleen met elkaar, maar ook met de wereld om ons heen. Het was intens en soms overweldigend, maar tegelijk geruststellend. Een avond die we allebei niet snel zullen vergeten.
Handige tip: wat te doen bij lichte misselijkheid
Veel mensen, waaronder ikzelf, ervaren in het begin een beetje misselijkheid. Dat is normaal en trekt meestal na een half uurtje weg. Het helpt om de truffels rustig op een lege of lichte maag te nemen en eventueel wat fruit of gemberthee erbij te drinken.
Wat ik vooral heb geleerd: het gaat niet alleen om de soort truffel, maar ook om hoe je je voelt en met wie je bent. Elke ervaring heeft me iets nieuws gebracht, van lachen om de kleinste dingen tot diepe inzichten. Dat maakt magic truffels voor mij zo bijzonder.